Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Tum mihi Piso: Quid ergo? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Duo Reges: constructio interrete. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Memini vero, inquam;: Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
In schola desinis.: Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Sed nunc, quod agimus;: Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Si quae forte-possumus.: Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.

Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Audeo dicere, inquit.
Rationis enim perfectio est virtus;
Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
ALIO MODO.
Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Non enim hilaritate nec lascivia nec risu aut ioco, comite
levitatis, saepe etiam tristes firmitate et constantia sunt
beati.

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine
appellas?

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?